In deze serie bespreek ik beeldend werk wat ik ooit maakte. ‘Ooit’ kan zijn vanmorgen, meer dan 30 jaar geleden, en alles daartussenin. Het is nu 10 maart, we naderen de lente, maar buiten sneeuwt het dat het een aard heeft. Daarom nu: ‘Winterlandschap met duin, strand en zee’ (acrylverf op doek, 63x89cm, 2023).
Winterlandschap
Dit winterlandschap past in het rijtje schilderijen dat ik maakte van winters Vlieland. Zie eerdere afleveringen van het #BeeldendBlog: #31 Het Zwevende Eiland, #27 Winters zeegezicht noordelijk van Vlieland, #10 Sneeuwjacht noordelijk van Vlieland, #7 Er zij licht.
Het bezoek aan winters Vlieland is alweer een jaar of vijf geleden. We hadden geluk: die week diende zich ineens een Siberisch front aan, wat het eiland en de omgeving ervan veranderde in een bijna surreële wereld. Het was spectaculair, en de impressies van die week zijn nog niet opgedroogd. En zo vormt winters Vlieland ook voor dit doek een aanleiding en inspiratie.
Expressief
Over aanleiding en inspiratie gesproken. Uitgangspunt voor dit schilderij is een bestaand stuk strand met duin op Vlieland. Maar daarmee past het doek niet één op één op dat landschap. Ik streef geen realisme na. Vanaf het moment dat ik het landschap – zoals ik het heb ervaren – naar verf vertaal, gaat het om de expressie. Daar zit een speels element in. Spontaniteit. Of ik die ijsballen op de voorgrond inderdaad zó heb gezien? Ik zou het je niet eens kunnen vertellen. Het gaat mij uiteindelijk om licht, kleur en compositie. De vaak intuïtieve logica van het doek. Aanleiding en resultaat zijn twee verschillende zaken, hoewel aan elkaar verwant.