In deze serie kijk ik naar beeldend werk wat ik ooit maakte. ‘Ooit’ kan zijn meer dan 25 jaar geleden, vanmorgen, en alles daar tussenin. Deze aflevering: het Zwevende Eiland, acrylverf op doek, 63x89cm, 2022.
Waddengebied
Op deze plaats heb ik al vaker de loftrompet gestoken over het Waddengebied, in het bijzonder het eiland Vlieland. Kijk voor een vergelijk ook nog eens naar #BeeldendBlog #7: ‘Er zij licht’. En als het aan mij ligt, zal ik nog vaker op mijn Waddenervaringen terugkomen. Het Waddengebied is een uniek natuurgebied, dat onze liefde en bescherming verdient. Onder de juiste omstandigheden kun je er bijzondere natuurverschijnselen waarnemen. Wat te denken van luchtspiegelingen die een zwevend eiland tevoorschijn toveren?
Fata morgana: het Zwevende Eiland
We kennen allemaal wel de verhalen van de in de woestijn verdwaalde reiziger, uitgedroogd en en ten einde raad, die ineens een oase ziet opdoemen. Met zijn laatste krachten sleept hij zich in de richting van die plek, en … vindt alleen maar nog meer zand. Precies hetzelfde, maar dan anders, kan zich voordoen op de Wadden. Tijdens de oversteek van Harlingen naar Vlieland, zag ik aan de Westelijke kant een zwevend eiland. Het moet Texel zijn geweest, behalve dan dat Texel ín de zee ligt, en niet erboven zweeft. Hans Klok was niet in de buurt, dus het moest iets anders zijn.
Zwevend Eiland, acrylverf op doek, 63x89cm, 2022
Wat was er aan de hand? Allereerst was er een groot verschil in temperatuur tussen het wateroppervlak en de lucht. Het water was weliswaar koud, maar de lucht was nog veel kouder. Het was een heldere dag, er stond nauwelijks wind en de zon scheen. En het was eb, wat de golfslag vermindert. Dat is gunstig, want wil de zee goed kunnen spiegelen, moet ze glad zijn. En het laatste ingrediënt: de breking van het licht. Het zonlicht gaat door verschillende luchtlagen, de een kouder, de ander warmer en stuit ten slotte op de koude zee, gladde zee. Wanneer licht door verschillende luchtlagen met verschillende temperaturen gaat, buigt het af. En dan zien wij dingen die er niet zijn. Tenminste, niet op die manier.