In de serie ‘Beeldend Blog’ kijk ik naar een beeldend werk dat ik ooit maakte. ‘Ooit’ kan zijn meer dan twintig jaar geleden, gisteren, of ergens daar tussenin.
De aardigheid deze keer is: ik heb dit doek inderdaad letterlijk gisteren geschilderd. Hoewel het nog net niet helemaal af is, durf ik het wel aan het hier al te tonen en er iets over te zeggen.
Een paar jaar terug voeren we aan het eind van de winter met de boot van Harlingen naar Vlieland. Juist in die week waaide Siberisch weer over de Wadden, met gevoelstemperaturen tot min 20. Ik heb er intens van genoten. (En al helemaal van een rondje schaatsen op een ven op Vlieland.) Hoe dan ook, die bijzondere weersomstandigheden brachten ook bijzonder licht met zich mee. En schilderen begint met licht. Zo komen vormen tot leven.
Er zij licht (acrylverf op doek, 63x89cm, 2021)
Het schilderij is gebaseerd op een moment tijdens de overtocht. Een zinderende zon zet de zee in zilver. Op het oog is het een eenvoudig beeld. De scherpe en contrasterende horizon, het ritme van het licht en de golven, de lichtvlek in de verte. Die eenvoud, en de afwezigheid van herkenbare elementen als vogels en schepen, maakt dit zeegezicht redelijk ‘abstract’. Nog enkele stappen verder (of: terug, met een knipoog naar de onderschildering) en je waant je in een Rothko. In een volgend blog ga ik daar graag verder op in. De onderschildering is deels hemels blauw, deels olijfgroen.
Onderschildering van ‘Er zij licht’