#BeeldendBlog #39: Universum

In deze serie kijk ik naar beeldend werk wat ik ooit maakte. ‘Ooit’ kan zijn meer dan 30 jaar geleden, vanmorgen, en alles daartussenin. In deze aflevering een onderwerp dat al langer mijn interesse heeft, en waarmee ik al vaker heb gespeeld: Universum (acrylverf op linnen, 70×175 cm, 2022/23).

Het al

Het universum. Tomeloos fascinerend – en wat weten we er eigenlijk maar weinig van. Afmetingen, afstanden, dimensies en tijdsbeleving die ons bevattingsvermogen vele malen te boven gaan. En daar ergens moet ook intelligent buitenaards leven zijn.

Als we ‘s avonds naar het uitspansel kijken – en er zijn geen wolken – zien we vaak donkerte met wat lichtgevende stipjes. Maar in werkelijkheid is het heelal een explosie van kleur. Gaswolken, nevels en sterrenstelsels van ettelijke lichtjaren groot. Met tot de verbeelding sprekende namen als de Paardenkopnevel, Kattenoognevel of Andromedastelsel.

Verschillende universa

Al jaren komt het universum op verschillende manieren terug in mijn schilderijen. Dat is begonnen in 2014. Bijvoorbeeld in dit werk waar twee werelden door elkaar lopen, getiteld ‘Parallel Universum / Zwart gat’ (acryl op doek, 63 x 89 cm, 2014):

 

In enkele eerdere blogs kwamen andere werken ter sprake waarin het universum een rol speelde. Zie bijvoorbeeld: #BeeldendBlog #23: Universal Dance, als ook BeeldendBlog #12: ‘Let’s Dance’, en het uit drie delen bestaande #BeeldendBlog: Microkosmos.

 

Twee jaar terug maakte ik een groot doek af, vier jaar nadat ik ermee was begonnen. Dat was de eerste keer dat ik zo’n lange tijd voor een doek kon overbruggen én er nog steeds mee ‘praatte’, om het maar zo te zeggen. Dit werk was nog niet droog, of iemand meldde zich  ervoor:

Universum

Rond de jaarwisseling heb ik een opnieuw een universumschilderij gemaakt. Dat wil zeggen: alléén de verbeelding van een stukje universum. Zonder een danseres erin te verstoppen, zonder een prominent insect en zonder ‘multi’. In veel (transparante) laagjes opgebouwd met acrylverf. En volledig analoog. Dit korte clipje laat er iets van zien:

 

De vraag waar het begint en waar het eindigt is voor een schilderij als dit al net zo intrigerend als voor het universum zelf. Ook al is het nooit af, als schilder ‘moet’ je ergens stoppen. Maar het onderwerp laat me niet los.