#BeeldendBlog #12: ‘Let’s Dance’

In deze serie bekijk ik nog eens een beeldend werk wat ik ooit maakte. ‘Ooit’ kan zijn meer dan 20 jaar geleden, gisteren, of alles daartussenin. Deze keer: ‘Let’s Dance’ (olieverf op doek, 125x75cm, 2014).

In 2014 blikte de Haagse Kunstkring 100 jaar terug met de tentoonstelling ‘1914 – breekpunt in de geschiedenis‘. Via de link vind je ondermeer de tekst die diende als opmaat voor de deelnemers aan de tentoonstelling. Wat was de stand van de wetenschap, de kunsten, de politiek, de mensheid aan de vooravond van de Eerste Wereldoorlog? Het is de tijd van de speciale relativiteitstheorie van Einstein, van vernieuwing in de kunst, van geloof in de technische vooruitgang. We konden vliegen! Tegelijkertijd was er grote nadruk op de nationaalstaat en overspannen nationale trots.

Dansmeisje

De tentoonstelling werd samengesteld op basis van de koppeling van een beeldend kunstenaar met een schrijver. Ik trok op samen met schrijfster Jill Stolk, ons helaas ontvallen begin 2019. De match had niet beter kunnen zijn. We vonden elkaar in gesprekken over het grootste (het heelal) en het kleinste (het atoom), over denken en dansen. En zonder dat zij het wist schilderde ik in mijn doek een dansmeisje. En zonder dat ik het wist schreef Jill over een dansmeisje. Alsof we ook telepatisch communiceerden.

De laatste zin van het verhaal van Jill is ‘Laten we dansen!’. Daarop heb ik de titel van mijn doek, ‘Let’s dance’, gebaseerd. Waarom in het Engels weet ik niet meer.

Let’s dance – olieverf, 125 x 75 cm (2014)

Let’s dance!

Het hele doek is diep donkerblauw, een mix van indigo en Pruisisch blauw. Het universum is de basis van het beeld. In dat blauwe beeld zit centraal het dansmeisje verstopt. In haar jurk draagt zij de Andromedanevel. Door het beeld heen zien we ‘denkdraden’ oftewel ‘dendrieten’. (Zie over dendrieten ook BeeldendBlog#9: Synchronizität – Traumdeutung.) Op de dendrieten heb ik de ‘elektriciteit’ van het denken zichtbaar gemaakt.

Het universum, het meisje en de dendrieten zijn de elementen ín het beeld. Daarnaast zijn er elementen óp het beeld. Linksboven de Hindoegod Ganesha: niet alleen beschermer van de reiziger die door de wereld gaat, maar ook voor de reiziger die de innerlijke reis onderneemt. Rechtsboven in het rood, het teken uit het Sanskriet dat staat voor ‘Ohm’, ofwel de klank waarmee het universum begon. Een soort oerknal, maar dan anders. Onderaan, net iets rechts van het midden, opnieuw in rood, een molecuulmodel naar de stand der wetenschap in 1914. Tenslotte rechtsonder de signatuur, ook in rood.

The making of …

‘Let’s dance’ heb ik geschilderd over een ander, onvoltooid schilderij. Hier enkele afbeeldingen van het proces van maken.