In de serie ‘Beeldend Blog’, waarvan dit aflevering 3 is, kijk ik naar een beeldend werk dat ik ooit maakte. ‘Ooit’ kan zijn meer dan twintig jaar geleden, gisteren, of ergens daar tussenin.

In Beeldend Blog #2 vertelde ik al iets over mijn fascinatie met het (opheffen van het verschil tussen) binnen en buiten. Ook dit doek, Theater (olieverf op doek, 75x125cm, 1999), gaat daarover. Een theater met doorkijk de wereld in. Hoewel binnen en buiten niet door een wand of muur of glas gescheiden lijken te zijn, zijn de kleuren van binnen en buiten complementair: het groene gras en de rode vloer. Het theater zelf is compleet leeg. Er zijn geen stoelen, er is geen publiek er is geen voorstelling. En toch, er hangt geen doek voor het podium – en als ik het goed zie, valt er spotlicht op het toneel. Alsof er elk moment iets kan gaan gebeuren.

Theater, olieverf op linnen 75x125 cm

Theater, olieverf op linnen 75×125 cm

Bezonken kleuren

Ik schilderde dit doek in het eindexamenjaar van m’n opleiding aan de KABK (Koninklijke Academie van Beeldende Kunsten, Den Haag). Vanuit de AKI (Academie voor Kunst en Industrie, Enschedé) kwam onder meer Rik Fernhout een kijkje nemen op de eindexamenexpositie. Hij was gecharmeerd van wat hij noemde de ‘bezonken kleuren’ in mijn werk en nodigde me uit om me aan te melden voor een vervolgopleiding aan de AKI. Omdat ik net 12 jaar aan opleidingen erop had zitten en de gang van Den Haag naar Enschedé niet zag zitten, ben ik niet op de uitnodiging ingegaan. Later heb ik me over die keuze nog wel eens achter de oren gekrabd.

Kunst = noodzaak

Nog even terug naar het schilderij. Bizar genoeg is het beeld zeer toepasselijk in de huidige situatie. Een situatie die wat mij betreft heel snel weer verleden tijd is. Het is fascinerend te zien dat hoe ‘primitief’ of ‘ontwikkeld’ een samenleving ook is, kunstzinnige expressie er altijd deel van uitmaakt. Dat is niet voor niets. (‘Primitief’ en ‘ontwikkeld’ tussen aanhalingstekens. Vaak is het nogal anders dan wat het je denkt te zien en te weten. Zoals opvoeden vaak een grotere lering is voor de opvoeder dan voor het kind.)