In de serie ‘Beeldend Blog’, kijk ik naar een beeldend werk dat ik ooit maakte. ‘Ooit’ kan zijn meer dan twintig jaar geleden, gisteren, of ergens daar tussenin.
Dit ‘Dubbellandschap’ (olieverf op linnen, 90×150 cm) schilderde ik in 2000, een jaar na mijn eindexamen van de Haagse kunstacademie. In die tijd was ik geboeid door (het opheffen van) het verschil tussen ‘binnen’ een ‘buiten’. En eigenlijk boeit het mij op een andere manier nog steeds – daar hoop ik in een later blog op terug te komen. Dit binnenstebuiten of buitenstebinnen heeft een aardige parallel met wat we vandaag de dag veel zien in bedrijven en organisaties: interne communicatie = externe communicatie. Dat is natuurlijk ook zo. Waarom zou je, afhankelijk van met wie je te maken hebt, je anders voordoen dan wie je werkelijk bent? Hoe meer je je wezenlijke zelf bent, ook als organisatie, hoe vanzelfsprekender het is. Dan heb je ook geen grote woorden meer nodig als ‘transparantie’ en ‘het ware verhaal’. Maar dat terzijde. Terug naar het schilderij.
Waar kijken we naar?
In het doek speel ik met figuratie (landschap, stoelen, kleed) en abstractie (platte (kleur)vlakken, vlakverdeling) en met het loslaten van eenheid van tijd en ruimte. Het veelkleurige kleed komt heel klein terug, linksboven in de verte. Het pasteus geschilderde groene verticale vlak (is dat een boomstam ofzo?) blijkt tevens een scheidslijn in het landschap te zijn. Links en rechts lijken wel verschillende werelden. Kan dat maar zo? En dat blauwe vlak onderaan loopt wèl door. Hoort dat bij de rivier links, of staat het op zichzelf? En die stoelen, waarom staan die tegenover elkaar? En waarom zit er niemand op? En daartussen, dat lijkt wel een onvolledig schaakbord zonder stukken. Hoe zit dat? Vragen, vragen. En het is maar de vraag of ik die kan beantwoorden.
Meer weten? Ik hoor graag van je.