In dit blog reflecteer ik op beeldend werk wat ik ooit maakte. ‘Ooit’ kan zijn meer dan 25 jaar geleden, vanmorgen, en alles daartussenin. Nu: ‘Wolkenbergen’, acryl op doek, 63x89cm, 2022. Mijn eerste schilderij van dit jaar.
(Update: enkele dagen na publicatie van dit blog heeft het doek een nieuwe eigenaar gevonden.)
Hoewel januari inmiddels in de dubbele cijfers verkeert, geloof ik dat je elkaar altíjd het beste kunt wensen. Aangezien dit na mijn winterslaap mijn eerste #BeeldendBlog van 2022 is, wens ik je een best 2022.
Wolkenbergen
Cloud Mountains, acrylic on canvas, 63x89cm, 2022
Een jaar of acht geleden waren we met het gezin in het meest Zuidelijke deel van het Schwarzwald in Duitsland. Op de hoogste plaatselijke top aangekomen (Belchen, 1414 meter) was ik getroffen door een adembenemend uitzicht. Heiig en groen glooiend lagen de heuvels voor me. Daarachter een wonderlijke rivier van wolken, waaruit een majestueuze rij Alpenreuzen leek op te rijzen. Ik weet niet hoe jij je zou voelen bij zoiets magisch, maar ik sta daar met tranen in mijn ogen van te genieten. En nu ik het ophaal, gebeurt weer precies hetzelfde. Dit is voor mij pure schoonheid.
Voor mijn doen heb ik een heel sober palet gehouden: zinkwit (transparant), titaanwit (dekkend), olijfgroen en permanent violet (licht). Dit werk is ontstaan vanuit mijn persoonlijke ervaring. Op geheel andere wijze zit dit panorama ook verstopt in een schilderij van mij uit 2014, ‘Synchronizität/Traumdeutung’, dat ik heb besproken in #BeeldendBlog #9. Ook heeft dit werk verwantschap met landschappelijk werk van de Zwitserse schilder Ferdinand Hodler (1853-1918). Een voorbeeld:
Eiger, Monch und Jungfrau, Eiger, Mönch und Jungfrau über dem nebligen Meer (1908)
Gedicht: Wolkenberg
Jaren voordat ik dit prachtige panorama had gezien, maakte ik een speels gedicht over de verbondenheid van de wolken en de bergen – twee op het eerste gezicht totaal verschillende elementen. Omdat het hier zo mooi past:
Wolkenberg (2007)
Hoge wolken, buitelend naar boven
doen me denken aan de bergen
Grillige schaduwen en vormen
voortdurende verandering
van lichtval, perspectief
En de bergen en de wolken
zijn oude bekenden
die samengaan
En in de wolken
lijkt de berg te kunnen zweven
En op de berg
lijkt de wolk standvastig
Ondoordringbaar, majestueus
hoger, hoger,
voorbij de laatste boom,
de laatste vogel
daar waar het ijl is
en
eindeloos